W połowie lat 50-tych istniały w Tarnowie dwie sekcje motorowe. Jedna przy klubie Unii, druga miejska. Mimo zbliżonego profilu, działalność tych sekcji była różna. Sekcja UNII preferowała bardziej turystykę motorową, natomiast sekcja PZM-ot organizowała rajdy i motocross. Gdzieś na jesieni 1956 roku powstała myśl o zorganizowaniu w oparciu o największy zakład przemysłowy w Tarnowie, czyli Zakłady Azotowe, sekcji żużlowej.

Dyrektor Zakładów Azotowych nakazał budowę toru żużlowego, oddał po 2 ludzi z każdego z 15 oddziałów do pracy na stadionie. Praca ruszyła w ostrym tempie, na dwie zmiany. Już pierwszego dnia zdjęto ogrodzenie okalające bieżnię lekkoatletyczną. W miejscu przyszłego toru zdjęto warstwę ziemi na głębokość 30 cm. Wypełniono ją dolomitem (5 wagonów po 20 ton, jak pamięta działacz Unii w tamtych latach p. Michał Martyniuk), potem żużlem gruboziarnistym i luźną warstwą żużla drobnego (5 cm). Budowniczowie toru mieli do dyspozycji spychacz i koparkę.